Kendimizi gözden geçirmiyoruz, işte en büyük hatayı burada yapıyoruz. Bugün Allah için ne yaptın, sorusuna verilecek doğru dürüst cevabımız bile yok. Ama bugün fani dünya için ne yaptın, sorusuna verilecek cevabımız fazlasıyla var! İş, güç derken ibadete zaman ayıramaz olmuşuz. Para uğruna her şeyimizi vermeye razı olmuşuz. Öyle bir hal almış ki, para kazanma derdinden ahireti unutur olmuşuz. Öbür tarafı filan kurtarmak, kimsenin umurunda olmaz olmuş. Tabi istisnalar hariç. Maalesef çoğumuz bu dünyayı çok fazla seviyoruz.

Geçiçi dünya için boş yere birbirimizi yiyoruz. Mühim olan öbür taraf, bunu çok iyi bildiğimiz halde vaktim yok ki, diye geçiştirebiliyoruz. Geçen bir vakit namazın bedelini, bu dünyada ödemenin imkânsız olduğunu bildiğimiz halde dikkat etmiyoruz. Allah rızası için sevmiyoruz. Hâlbuki insanları menfaat için değil, sırf Allah rızası için sevmeliyiz. Allah rızası için çalışmıyoruz ama dünya için dişimizi tırnağımıza takıp öyle bir çalışıyoruz ki, mal hırsından gözlerimiz adeta kör oluyor! Allah rızası için yapmıyoruz, para kazanmak için, kendimizi sevdirebilmek için yapıyoruz her şeyi. O kadar çok örnek var ki, saymakla bitmez.

Farkına varalım artık, ölümlü dünya için bu kadar çaba gerçekten çok gereksiz. Sonuçta nimeti veren Allah, ibadet edeceğiz. İsteyeceğiz ondan, o ol derse oluverir sonuçta. Bu dünyayla hiç mi bağlantımız olmayacak. Çalışmadan nasıl para kazanacağız sorusuna gelirsek; elbette çalışacağız ama ölçüsüyle. Aşırıya kaçmadan, hakkıyla...

Ve iki tarafı da dengelemesini iyi bileceğiz. Yapacağız tek şey, Bu dünyaya verdiğimiz önemin birazını da olsa öbür tarafa vermek. Öbür taraf için de gayret edersek eğer, hayret etmemize gerek kalmayacak böylece sorun çözülecektir.