Bir gün Sahabeler Peygamberimiz (s.a.v.) in ev işlerinde nasıl hareket ettiğini merak ederek Hz. Aişe (r. anha) annemize sormaya giderler. Hanımı Hz. Aişe'(r. anha) ye: "-Allah Rasûlü evde iken hangi işleri yapardı?" Diye sordular. O şöyle anlattı: "- O elbisesinin söküğünü kendisi diker, yamasını kendisi yapar, ayakkabısını da kendisi tamir ederdi. Çoğu zaman koyunların sağılmasını bize bırakmazdı. Çarşı Pazar işlerini kendisi yapar ve Pazar yükünü kendisi taşırdı. Kendisine yardım etmeye çalışan arkadaşlarına "Musaade ediniz, eşyamı ben taşıyayım" derdi. Allah Rasûlü sorumluluklarını yerine getirme konusunda çok hassastı.
 

Ebu Hureyre bir anısını şöyle anlatır: "- Bir gün efendimizle çarşıya gitmiştik. Aldığımız eşyalarla geri dönerken, ben O'nun elindekileri alıp taşımak istedim. Çünkü O'nun yorulmasını istemiyordum. Bunu üzerine bana şöyle dedi: "- Herkes kendi sorumluluğunu yerine getirmeli. Onun için bir kişinin kendi eşyasını kendinin taşıması daha uygundur. Ancak taşıyamayacak kadar güçsüzse veya hasta olursa Müslüman kardeşleri ona yardım etmeli." Dedi. (Tirmizi şemail:57)
 

Diğer bir hadisi şeriflerinde insanların ayrıcalıklı olmadığını anlatmak için şöyle buyurdu: "- Sizin, benim işimi de yapabileceğinizi biliyorum. Fakat ben, size göre (ayrıcalıklı) bir durumda bulunmaktan hoşlanmıyorum. Çünkü Allah'u Tealâ kulunun, diğer insanlar arsında ayrıcalıklı durumda olmasını sevmez." Der. (Karakter eğitimi-Dr. Faruk Kanger, sayfa:111)
Mekke'den Medine'ye hicret esnasında Hz. Ebu Bekir'in, Peygamberimiz (s.a.v.) e, binmesi için ikram ettiği deveye Peygamberimiz (s.a.v.) binmedi ve ücretini ödedikten sonra o deveye binmiştir.

Allah Rasûlü (s.a.v.) efendimiz. Bir başka anekdot ile konumuzu pekiştirmek istiyorum; Hz. Aişe (r. anha) annemize, Sahabeler: "- Allah Rasûlünde gördüğünüz en dikkat çekici bir hali bize anlatır mısın? Dediler. Aişe (r. anha) annemiz, "- O'nun hangi hali dikkat çekici değil ki" dedi ve şöyle devam etti: -"Bir gece eve geldi, yatağa girdi ve çok geçmeden müsaade edersen kalkıp Rabbime ibadet edeyim" dedi. Ben de: "- Vallahi seninle beraber olmayı çok severim; ancak senin hoşlanacağın şeyi daha çok severim, dedim. Bunu üzerine kalktı abdest aldı namaza durdu ve ağlamaya başladı. O kadar ağladı ki, gözyaşları sakalından damlıyordu. Rükû ve secdelerde de aynı durum devam etti. Secdeden başını kaldırdığı halde hala ağlıyordu, bu şekilde Bilal sabah ezanını okumasına kadar sürdü.

Bilal Allah Rasûlünün ağladığını görünce izin isteyip yanına geldi ve "- Ey Allah'ın Rasûlü Allah, senin geçmiş ve gelecek günahlarını affettiği halde niçin bu kadar ağlıyorsun? Diye sorunca, Peygamberimiz(s.a.v.): "- Ey Bilal! Rabb'ımın bana vermiş olduğu bu nimetlere karşı O'na çok şükreden bir kul olmayayım mı? Vallahi bu gece bana bir ayet indi ki, onu okuyup da üzerinde düşünmeyen kimseye yazıklar olsun." Dedi. O'na (Aliimran 3/: 190-191.) ayetlerini okudu. "Şüphesiz ki göklerin ve yerin yaratılışında, gece ile gündüzün birbiri arkasından takip edişinde, akıl sahipleri için, Allah'ın birliğinin delilleri vardır. Onlar, ayakta dururken, otururken, yanları üzeri yatarken her an Allah'ı zikrederler. Göklerin ve yerin yaratılışı hakkında derin derin tefekkür ederler." (Karakter eğitimi-Dr. Faruk Kanger, sayfa:113-114)

Allah Rasulü'nün sorumluluk konusunda ki hassasiyetini az da olsa öğrenen bizler, sorumluluklarımızı en iyi şekilde yerine getireceğimize inanıyorum. Tüm Mü'min kardeşlerimin Mevlid kandillerini tebrik eder, Peygamberimizi gerçek anlamda tanıyıp O'nun yolunda gitmeyi Rabbım bizlere nasip etsin. Âmin.